Fillo da emigración, Seoane nace en Bos Aires en 1910. Cando contaba
seis anos, a súa familia asentase na Coruña, onde estuda o
bacharelato antes de desprazarse a Santiago para cursar Dereito. Na
cidade compostelá, comezará a perfilar a súa vocación artística,
ilustrando libros, e a súa ideoloxía galeguista de esquerdas,
militando na Federación Universitaria Escolar, participando das
Irmandades da Fala e colaborando coa Xeración Nós.
Durante a República, exerce como avogado laboralista na Coruña,
integrase no Partido Galeguista e defende activamente o Estatuto de
Autonomía. Pero o estoupido da Guerra trunca a súa realidade,
obrigandoo a fuxir a Bos Aires.
Dende o exilio, liderará o movemento cultural galego. Comeza a
desenvolver os seus traballos pictóricos polos que é mellor
coñecido e dirixe a revista Galicia. Pon en marcha diversor
proxectos editoriais para manter viva a chama do galeguismo, como as
revistas Cuco-Rei, Galicia Libre e Galicia Emigrante
(despois programa de radio). Colabora tamén no nacemento da imprenta
Resol, en Santiago de
Compostela, e das editoriais Citania e Botella al mar.
Para a década de 1950, Seoane é un artísta plástico consagrado,
polo que abraza a literatura como un medio co cal achegarlle os seus
ideais políticos ás clases populares. En poesía acheganos obras
como Fardel d’eisilado (1952) ou Na brétema, Sant-Yago
(1956), adentrandose asemade no ensaio con outras como Eiroa
(1957).
En 1963 volta a Galicia para colaborar no movemento de reactivación
da nosa cultura, participando na creación do Laboratorio de Formas
de Galicia xunto a Isaac Díaz Pardo. Falece na Coruña en 1979.
