Nacido
en Madrid en 1886, a súa familia trasládase de contado á Coruña
primeiro e a Bergondo despois, onde vivirá ata o seu retorno á
capital aos 12 anos para estudar na Institución Libre de Enseñanza,
onde contactou co pensamento científico moderno.
Estudou
Filosofía e Psicoloxía entre Madrid e París. En 1911 remata a
carreira de filosofía e obtén unha bolsa para ir estudar psicoloxía
a Alemaña, onde obtén un profundo coñecemento das correntes
europeas de filosofía e psicoloxía. En 1913 doutorase en Madrid e
obtén a cátedra de Psicoloxía, Lóxica e Ética do Instituto Xeral
de Santiago, antes do seu traslado ao Instituto da Coruña. Este
retorno a Galicia fai que o país se converta no centro das súas
investigacións e preocupacións, integrándose nas Irmandades da
Fala e escribindo para A Nosa Terra, o seu xornal.
Nos
seus escritos, Viqueira avoga pola galeguización do ensino, pola
incorporación plena da muller e por unha reforma integral do sistema
educativo. Como poeta, sempre escribe en galego, instando ao
achegamento entre as ortografías galega e portuguesa no seu artigo
“Pol-a reforma da Ortografía”, publicado en A Nosa Terra
en 1918.
Morre
en 1924 con só 38 anos no Bergondo da súa infancia como
consecuencia da osteomielite que o acompaña dende os 15,
privándonos, en palabras de Ramón Piñeiro, do noso primeiro gran
filósofo. Os seus escritos inéditos e outros xa publicados son
compilados polos seus amigos en 1930 na obra póstuma Ensayos y
poesías.
