Nada en Vigo, Antía sempre se considerou máis unha científica ca outra cousa, e non obstante acabou estudando a carreira de Ciencias da Cultura e Difusión Cultural. Vivíu cinco meses en Xapón grazas a unha beca universitaría, e o seu amor polas viaxes e as culturas leváronna a distintas partes do planeta. Traballou na Biblioteca Pública de Pontevedra Antonio Odriozola, e agora finalmente decidiuse a dar un paso adiante e tentar vivir de dúas das súas grandes pasións: o debuxo e a escritura. Con este conto, a súa primeira obra publicada, todos eses anhelos fanse realidade.
Como xurde a idea de escribir un conto infantil?
Sempre tiven na cabeza decenas de historias de todo tipo. Algunhas chegueinas escribir, outras non, pero sempre estaban aí.
Pero ata agora non te animaras a publicar nada.
Non. Sempre o considerei máis coma un pasatempo que como algo ao que me puidera adicar profesionalmente.
Pode dicirse que a pandemia te axudou a dar finalmente ese paso profesional?
Podería dicirse que si. Tiña todo o tempo do mundo e este conto o tiña gardado nun recuncho dende facía anos. Así que un día saqueino á luz e comecei debuxalo. Despois viñeron as palabras. Palabras en verso.
Escribir en castelán sendo galegofaltante foi unha decisión premeditada?
Non, en absoluto. Nin escribilo en rima. Como xa dixen primeiro fixen as ilustracións e, cando finalmente tocou a parte escrita, xurdíu desa maneira. E unha vez comecei xa non era capaz de velo escrito en prosa ou en galego.
Pero o seguinte conto si está escrito nese idioma. Entón hai contos para rato?
Todo depende da imaxinación e das ideas que vaian xurdindo polo camiño, pero esa é a intención. Gústame experimentar e ir explorando novos camiños.
E neste novo conto tamén haberá animais e moita auga?
Ou son dúas cousas totalmente distintas. Si e non. Son dous contos totalmente distintos entre eles, pero a mensaxe non é moi diferente. Aceptarte a ti mesma, o mundo que che rodea e aos demais. Aprender a vivir en paz e harmonía. E por suposto non ter medo a vivir aventuras. Aventuras como poñerse diante dun teclado e escribir un conto. Unha boa aventura chea de sorpresas, sen nengunha dúbida.
Desde a Biblioteca queremos desexar moita sorte a Antía na súa faceta como escritora e ilustradora.
