Ramón
Piñeiro naceu no seo dunha familia labrega de Láncara, en maio de
1915, os seus pais
demostraron unha preocupación na educación dos seus pequenos, pouco
habitual naquela época, o que explica, que xa antes de chegar á
escola, con seis anos, Ramón soubese ler, escribir e tivese nocións
básicas de matemáticas. Entre 1924 e 1928 cursou o Bacharelato
Elemental en Lugo, aí descubriu a literatura en galego e que o
idioma dos campesiños, era tan apto para a poesía como o castelán.
Non puido continuar os
seus estudos, xa que debido a precaria situación familiar, tivo que
regresar para botar unha man, máis grazas a axuda dun amigo do seu
pai, puido comezar a traballar como contable dun comercio en Sarria.
A
finais de 1931, Piñeiro regresa a Lugo para cursar o Bacharelato
superior, é aí onde entra en contacto co galeguismo. Fundou a
Mocidade Galeguista de Lugo e comeza a relacionarse cos líderes do
Partido Galeguista, ata que é elixido secretario do Comité
Provincial do partido e traballa na campaña a prol do Estatuto de
Autonomía.
Co
estoupido da Guerra Civil, participou como representante do Partido
Galeguista na comisión asesora do gobernador civil en defensa da
República. Estivo en perigo en diversas ocasións, ata que
finalmente chamaron a filas á súa quinta, serviu no exército
sublevado, xa que parecía a única de forma de protexer a súa vida.
Rematada
a Guerra trasladouse a Compostela para estudar Filosofía e Letras e
en 1942, marchou a Madrid para estudar a especialidade de Filosofía.
Só un ano despois, participou na reconstrución clandestina do
Partido Galeguista e en 1946, viaxou a París para reunirse co
presidente do goberno republicano no exilio, José Giral. A súa
misión era que Castelao fose incluído como ministro no dito goberno
e tamén, informarse dos plans e medios que o goberno tiña para
derrocar o réxime de Franco. Ao chegar a Madrid foi prendido e pasou
tres anos no cárcere.
Ao
saír da cadea creu que era inviable a loita política na
clandestinidade e optou pola loita cultural. Así pois, foi un dos
fundadores da Editorial Galaxia e un dos maiores artífices da
reconstrución cultural galega da posguerra. Tamén participou na
creación da revista Grial, na
que faría máis de corenta colaboracións.
No
ano 1951, Ramón Piñeiro publicou o seu primeiro ensaio filosófico
Significado metafísico da saudade,
despois virían outros catro
ensaios máis, recompilados no libro Filosofía da saudade
(1984).
En
1967 ingresou na Real Academia Galega e nos últimos anos do
franquismo, traballou na idea de que tiña que deixar de existir un
partido galeguista, para que fosen galeguistas todos os partidos
democráticos. Coa chegada da
democracia apoiou o autogoberno para Galicia e tamén, o Estatuto de
Autonomía. Cando chegaron as eleccións autonómicas aceptou a
oferta do PSdeG-PSOE de ir como independente nas súas listas, foi
deputado autonómico e traballou a prol da Lei de Normalización
Lingüística, aprobada en 1983. Nese mesmo ano, foi elixido
presidente do primeiro consello da Cultura Galega.
Ramón
Piñeiro finou o 27 de agosto de 1990 en Santiago de Compostela.
Ningún comentario:
Publicar un comentario