venres, 10 de maio de 2019

Conta atrás das Letras Galegas: Uxío Novoneyra, 2010








Uxío Novoneyra foi un poeta galego e galeguista que naceu en Parada do Courel en 1930 no seo dunha familia labrega acomodada. Os seus primeiros anos de vida no Courel e o feito de ter a un tío fuxido e escondido pola familia nesa época, logo de rematar a Guerra Civil, serán dous compoñentes que marcarán a poesía de Novoneyra no primeiro caso (“Elegías del Caurel y otros poemas” en 1966) e da súa ideoloxía política no segundo (“Os Eidos II” en 1974).

No ano 1945 vaise vivir a Lugo para completar os seus estudos, lugar onde coñecerá a Manuel María e co que establecerá unha relación de amizade que perdurará ao longo dos anos.

No 48 marcha para Madrid a preparar o Exame de Estado, o que suporá abrir unha nova etapa na súa vida definida por unha inquietude cultural e aprendizaxe autodidacta, nutríndose da vida cultural madrileña.

Aínda que os seus primeiros traballos serán maioritariamente en castelán, coa súa volta a Galicia en 1951 e a súa integración na vida cultural e artística galegas -con contactos como María, Pedrayo ou Piñeiro-, Novoneyra muda esta tendencia lingüística e comeza a elaborar en galego os primeiros poemas que conformarán a súa obra “Os Eidos” (1955), a súa primeira obra en verso.

Cando volve a Madrid entre os anos 1962 e 1966, xuntarase con artistas, escritores e outras personalidades da vida bohemia. Especialmente os primeiros influirán nese estilo de escritura case visual tan propio de Novoneyra, así como na súa tipografía e caligrafía.

Novoneyra destaca por ser un paisaxista galego capaz de debuxar coas súas palabras a realidade do pobo e a cultura galega. Unha imaxe evocadora que se volvía máxica cando o propio autor lía os seus poemas para o público, facendo uso dunha linguaxe mínima para expresar o máximo, repleta de fonemas, incluso na súa etapa artística máis política (véxanse os casos dos poemas “Vietnam Canto” ou “Letanía de Galicia”).

No ano 1982 é nomeado presidente da Asociación de Escritores en Lingua Galega, cargo que ocupará ata a súa morte en 1993. Logo de vivir durante anos a cabalo entre o Courel, Lugo e Madrid, no 1983 instalarase en Santiago de Compostela xunto coa súa muller e dedicará os seus últimos anos a defender, cuidar e diseminar a palabra e a cultura galega.

Entre as múltiples homenaxes que se lle realizaron, un dos máis relevantes é o do Día das Letras Galegas no ano 2010.

Ningún comentario:

Publicar un comentario

Libros con corazón

Imos poñer a San Valentín como escusa para ensinarvos unha pequena selección de libros en cuxo título aparece a palabra corazón. Se quer...