Valentín
Paz Andrade (Lérez, 1898 – Vigo, 1987), sobriño do poeta Juan
Bautista Andrade, foi un xurista, poeta, xornalista, político e
empresario cunha vida moi prolífica e defensor dunha ideoloxía que
lle valeu varios atentados contra a súa vida, algunha condena e unha
ampla colección de artigos e obras cun alto compoñente político no
seu discurso. Por toda a súa labor foi homenaxeado no Día das
Letras Galegas no 2012.
Nado
no seo dunha familia acomodada, Paz Andrade comezou os seus estudos
en Pontevedra para trasladarse en 1917 a Santiago de Compostela, onde
cursou Dereito. Gracias ao seu tío coñecera en Pontevedra a
Castelao xa no ano 1916, co que mantivo unha estreita amizade durante
toda a súa vida e co que compartirá ideais políticos. Gracias a el
introducirase no movemento galeguista, chegando a crear o Grupo
Galeguista Galego de Estudiantes en Santiago, presidindo anos máis
tarde o Grupo Autonomista Gallego (1930) -xa en Vigo- e colaborando
na creación do Partido Galeguista (1931).
O
seu lado máis político fixo que durante os seus anos como avogado e
xurista axudase a moitos compatriotas durante a época franquista, o
que lle levou a ser apartado do seu cargo en dúas ocasións e
desterrado a pobos pequenos tanto dentro de Galicia como no resto de
España. No sería ata a volta da democracia en España cando
volvería activamente á política, participando na Xunta Democrática
de Galicia e na Comisión Negociadora da Oposición Democrática, así
como realizando unha firme defensa por unha maior autonomía galega.
A
súa faceta como xornalista comeza durante a Guerra do Rift, pois se
encargaba de escribir crónicas da guerra para o xornal El
Noroeste. Nese mesmo ano (1922) fundaría e dirixiría o xornal
Galicia, no que colaboraron grandes intelectuais galegos da
época e que foi perseguido ata o seu peche definitivo 1926 debido ao
seu corte galeguista e progresista. No seu regreso a Vigo en 1940 o
seu prestixio como avogado permítelle exercer dentro do sector
marítimo e será entón cando se fará cargo da revista Industrias
Pesqueras -onde escribirán galeguistas da época- e participará
activamente nos encontros intelectuais do Café Alameda.
Como
empresario, será a súa participación na fundación de Pescanova no
1960 -chegando a convertila na maior armadora europea de buques
conxeladores- o que enmarque anos e anos de traballo en e para o
sector marítimo. Actividade que lle valerá un dos varios atentados
contra a súa vida e que lle permitirá traballar como técnico da
FAO, entre outros proxectos.
Pero
Paz Andrade tamén tivo unha ampla actividade como poeta, así como
ensaista e creador de diversas obras de temática histórica,
económica ou relacionadas coa actividade pesqueira. Entre todo o
escrito cabe destacar Pranto matricial (1955), Canto do
pobo disperso (1955), Sementeira do vento (1968), Cen
chaves de sombra (1979), Cartafol de homenaxe a Ramón Otero
Pedrayo (1986), Antoloxía (2012) -todos eles poemarios-,
Castelao na luz e na sombra (1982), Antoloxía da poesía
galega actual (1978) -obra colectiva-, Galicia como tarea
(1959) ou Producción y fluctuación de las pesquerías
(1954), entre moitos outros títulos.
Ningún comentario:
Publicar un comentario