Xaquín Lorenzo naceu en Ourense no ano 1907. Tras
estudar o bacharelato en Ourense, matriculouse por libre na
Universidade de Santiago e Compostela para estudar Filosofía e
Letras. Pero a morte do seu pai e o traslado a Arxentina da súa nai,
influíron negativamente nos seus estudos. Tras ir a vivir a Vigo,
matriculouse en Dereito, pero tampouco mostrou interese por esta
carreira. Finalmente licenciarase en Filosofía e Letras pola
Universidade de Zaragoza.
No ano 1926 ingresou no Seminario e Estudos
Galegos e nos anos seguintes levou a cabo varios traballos de
etnografía e historia: o mar, a terra, os diferentes oficios, as
cantigas populares, os xogos... son algúns dos moitos temas que lle
interesaron. Estivo moi activo desde o Seminario na creación dun
museo para Galicia, que se plasmaría anos máis tarde coa creación
do Museo do Pobo Galego.
Xaquín Lorenzo tamén participou da vida
política, dentro da Irmandade Galeguista de Ourense e colaborando na
creación do Partigo Galeguista.
Coa Guerra Civil foi chamado a filas no ano 36,
pero tras caer ferido aos poucos días, acabou sendo declarado inútil
para o exército e en 1937 xa estaba na casa e volta.
Unha vez rematada a Guerra Civil traballou como
profesor interino de xeografía e historia no instotito de Ourense,
mais a súa participación en política apartouno da ensinanza
pública. Traballou o resto da súa vida no colexio Cardenal Cisneros
de Ourense. Duantes estes anos publicou traballos nos Cuadernos de
Estudios Gallegos, foi membro do Grupo Marcelo Macías de
colaboradores do Museo Arqueolóxico Provincial de Ourense, colaborou
coa Coral de Ruada, etc.
Pouco a pouco comezou a recibir recoñecementos.
Así, en 1951 ingresou como Académico Numerario da Real Academia
Galega cun discurso sobre a casa galega, en 1961 outorgáronlle a
Encomenda de Afonso X o Sabio, en 1976 creouse o Padroado do Museo do
Pobo Galego do que foi elixido presidente, en 1982 concedéuselle o
Premio Otero Pedrayo, en 1983 foi nomeado Presidente de Honra do
Pedrón de Ouro e fillo Predilecto da Provincia de Ourense e en 1984
recibiu a Medalla Castelao.
Faleceu en Lobeira (Ourense) no ano 1989. En 2004
foille dedicado o Día das Letras Galegas.
Ningún comentario:
Publicar un comentario