En 1869 naceu en Mondoñedo o escritor, xornalista e poeta Antonio Noriega Varela de corte conservador.
Tras estudar no Seminario de Mondoñedo e sen rematar a formación como sacerdote por falta de vocación, fíxose mestre.
Comezou a traballar en Foz onde entrou en contacto co agrarismo e o movemento anticaciquil xunto a Antón Villar Ponte. En 1895 obtén un premio nun certame literario en Mondoñedo con De Ruáda. Nesta época colaborou na revista satírica Guau...Guau! Esta vinculación agrarista fixo que fora trasladado forzosamente a Calvos de Randín primeiro e a Trasalba despois. Neste último destino foi onde comezou a súa amizade con Otero Pedrayo e cos integrante da xeración Nós.
En 1904 publicou o seu primeiro libro, Montañesas, que cambiou de título en 1920, D'o ermo. Trátase dunha obra costumista, na que os poemas falan dos labregos e da natureza.
No ano 1913 publicou A Virxe e a paisaxe, unha escolma de cantigas populares na honra da Virxe María.
En 1926 instalouse en Abadín e un anos despois converteuse en membro da Real Academia Galega. Nesa época publicou Como falan os brañegos (1927), compilación de ditos, frases e adiviñas populares, froito da boa relación que Noriega mantiña cos labregos da zona.
En 1930, por motivos de saúde, solicitou un traslado a Viveiro, o seu derradeiro destino como docente. Paso a paso, Noriega foise afastando do movemento agrario. Cada vez escribía máis en castelán e a súa obra deste período era sumamente pesimista.
Noriega Varela finou en 1947. Dedicóuselle o Días Das Letras Galegas no ano 1969.
Ningún comentario:
Publicar un comentario