Conta atrás das Letras Galegas: Marcial Valladares Núñez, 1970

Marcial Valladares Núñez naceu en Vilancosta-Berres (A Estrada) en 1821.

Nado dentro dunha familia con inquietudes intelectuais, o traballo do pai o levará a estudar o bacharelato entre Santiago de Compostela e Ourense, cidade onde conseguirá obter a titulación de Licenciado en Xurisprudencia en 1842. Seguidamente voltará a Santiago para seguir formándose profesionalmente e en 1844 trasladarase a Zamora para traballar, aínda que non vai tardar en volver a Galicia, onde será nomeado Diputado Porvincial por Taiberós (Pontevedra) en 1852.

Durante a súa vida na provincia de Pontevedra destacará polas súas labores políticas e será nomeado “Membro Correspondiente” da Real Academia Española en 1880.

En 1866 finalmente decidirá deixar o traballo e a súa actividade política para retornar xunto coa súa familia a Vilancosta, lugar onde se dedicará ao xornalismo e á literatura ata a súa morte en 1903.

Como home culto e ben formado, consagrou gran parte da súa vida como intelectual á lexicografía galega. Entre 1850 ata 1884 traballará no seu “Diccionario Galego-Castelán”, obra que sufrirá varias modificacións en 1896 e 1902 e que recolle tanto vocablos galegos como cantigas e textos da literatura popular.

Igualmente escribirá “Cantigueiro popular” en 1867 e “Apéndice ó cantigueiro popular” en 1879, aínda que ambas obras non serán publicadas no seu conxunto ata o ano 2004 na obra “Marcial Valladares Núñez: Cantigueiro popular”, de Xosé Luna Sanmartín.

Na súa faceta como poeta -faceta pola cal é considerado como un precursor da poesía galega-, a súa primeira obra coñecida é a de “A un paxariño”, escrita en 1844, aínda que a súa obra máis coñecida é a de “Soidades” (1894), título ao que lle seguirían posteriormente “A fonte do Pico Sacro” ou “A castañeira en Santiago”.

Pero será gracias á súa novela “Maxina ou a filla espúrea” polo que destacará como figura da cultura galega, pois esta obra é considerada como a primeira novela da lingua galega. Aínda que escrita en 1870 e previamente publicada na revista “La ilustración gallega y asturiana”, non será ata o ano 1880 cando se publique por primeira vez de forma íntegra.

Grazas á súa obra literaria e filolóxica, Marcial Valladares Núñez obterá o seu recoñecemento pola súa labor no “Días das Letras Galegas” en 1970, e no 2003 o Concello de A Estrada se lle dedicará o ano á súa figura.