Nado
en Muxía no ano 1878, López Abente estudou Dereito en Santiago de
Compostela e logo viaxou por Europa, para despois retornar á vila da
Costa da Morte onde se empregou na banca. En paralelo á súa
actividade laboral, amosouse moi activo na vida cultural e política
do país, presidindo a Irmandade da Fala de Muxía e colaborando con
revistas como El Noroeste, Rexurdimento, Ronsel,
Nós e A Nosa Terra, na colección Lar, e co Seminario
de Estudos Galegos.
Da
súa obra destaca a produción poética, que entronca
inicialmente coa temática de compromiso social e político de
Cabanillas en Escumas da ribeira, Alento da raza e
D’Outono, para volverse máis sinxela e intimista en Nemancos,
Centileo nas ondas e Decrúa, esta última publicada a
título póstumo.
A
súa narrativa tamén amosa ese cariz comprometido en obras como O
escándalo, O novo xuez e O deputado por Veiramar,
vencedor en 1919 da única edición celebrada do Premio de Literatura
de A Nosa Terra. Publica tamén Buserana e Fuxidos,
dúas narracións curtas que versan sobre un trío amoroso e nas que
o autor pretende crear unha literatura accesible ao pobo. Achegase á
novela longa en Vaosilveiro e ao teatro en María Rosa,
estreada en 1921 pola Irmandade da Fala da Coruña.
Tras a
Guerra Civil e o triunfo franquista, será destituído do seu cargo
como xuíz suplente da súa Muxía natal, onde falece en 1963.
Ningún comentario:
Publicar un comentario