Conta atrás das Letras Galegas: Fermín Bouza-Brey, 1992

Fermín Bouza-Brey Trillo de Figueroa foi un poeta, maxistrado e estudoso galego nado en Ponteareas no ano 1901 e morto en Santiago de Compostela en 1973.

Licenciado en Filosofía e Letras e en Dereito, Brey tivo sempre un interese especial pola cultura e historia galegas, chegando a cursar algunhas materias de Historia. Os seus numerosos traballos de investigación -feito que compaxinou durante a súa vida coa súa labor como xuíz, maxistrado e mestre de dereito-, convertíronno nunha eminencia en materias de arqueoloxía e etnografía galegas.

Seu é o mérito de rescatar o primeiro texto dramático escrito en galego, A Contenda dos labradores de Caldelas... de Feixó de Araujo, obra escrita no século XVII, e é considerado como uns dos maiores entendidos e estudosos de Rosalía de Castro. Foi un dos fundadores do Seminario de Estudos Galegos (1923), pertenceu á Real Academia Galega (1941), foi académico da Real Academia da Historia, dirixiu as Seccións de Arqueoloxía e Prehistoria do Instituto Padre Sarmiento de Estudos Galegos (1944) e no ano 1948 condecoráronno coa Gran Cruz de San Raimundo Peñafort pola súa traxectoria e prestixio investigador.

Fermín Bouza-Brey foi un prolífico escritor, especialmente na súa faceta investigadora. Tras realizar os seus primeiros traballos en castelán, será en 1924 cando se decida pola linguaxe galega e publique o artigo, "Os estudantes ao arcebispo". Sería esta unha etapa na que escribiría múltiples traballos e artigos para Arquivos do Seminario de Estudios Galegos, o Boletín da Real Academia Galega, as revistas Nós, Cristal, Resol e no xornal A Nosa Terra.

A súa primeira novela curta chegará en 1925: Cabalgada en Salnés. Pero será en 1933 cando se publique Nao senlleira, obra pola que se recoñece a Fermín Bouza-Brey como o impulsor do neotrobadorismo que seguirían posteriormente Cunqueiro e Vicente Viqueira. Os seus poemas, do estilo das cantigas de amigo e as cantigas de amor propias da lírica galego-portuguesa, supoñen un paso adiante na reconstrución da identidade galega que se estaba levando a cabo no primeiro terzo do século XX -proceso no que o redescubrimento da poesía trobadoresca medieval ten un papel relevante-.

Non sería ata 1955 cando publicaría a súa seguinte obra, Seitura, a cal sería editada en Portugal para evitar máis conflitos co réxime franquista -a súa ideoloxía e o emprego do seu posto como xuíz e maxistrado para axudar a xente afín aos seus ideais leváronno a ser suspendido do seu cargo en máis dunha ocasión-, e en 1980 sairá a luz unha compilación de poemas publicados en revistas ao longo da súa vida baixo o título de Obra literaria completa.

A pesar da súa escasa obra literaria, o valor da mesma valeulle o recoñecemento da Real Academia Galega e en 1992 será o homenaxeado no Día das Letras Galegas.