Lago
González naceu en 1865 en Tui, onde estudou a carreira eclesiástica
nun tempo record obtendo as mellores cualificacións e premios. En
1887 impartiu a cátedra de Grego e Hebreo no seminario da súa vila
natal e ao ano seguinte recibiu as Ordes Maiores. Na vila tudense
colaborou na fundación do diario La Integridad en 1888 e
participou nos Xogos Florais de 1891 co discurso “Gabanza da lingua
galega”.
En
1896 traslouse a Lugo para ensinar Teoloxía no seminario dunha
cidade da que chegará a ser bispo. En 1906 ingresou na Real Academia
Galega. En 1909 foi nomeado bispo de Burgo de Osma, dignidade
episcopal que obterá máis adiante en Tui antes de converterse en
arcebispo de Santiago en 1923, dous anos antes do seu falecemento.
Home
polifacético, Lago González era un destacado teólogo, lingüista,
orador e arqueólogo, pero sobre todo poeta. A súa formación
bíblica e clásica marcaron os seus versos, cinguindo a súa
creación poética á norma e ao canon.
Os
seus sesenta e dous poemas en lingua galega, recollidos por Filgueira
Valverde, versan sobre a natureza, motivos históricos, os recordos
da xuventude, e Tui e as súas xentes, empregando segundo o poema
unha fala aldeá ou un amplo repertorio de ornamentos literarios.
Ningún comentario:
Publicar un comentario