Celso
Emilio Ferreiro naceu en 1912
en
Celanova. Os
seus primeiros estudos foron cos Pais Escolapios.
Dende
mozo estivo ligado ao
movemento nacionalista, afiliándose
ás Mocidades Galeguistas. Coa
Guerra Civil, Celso Emilio foi obrigado a incorporarse ao exército
franquista, sen convencemento. Polo que acabou sendo condenado a
morte. Estivo varios días en prisión, ata que conseguiu un indulto.
Na cadea foi onde escribiu o poema "Longa noite de pedra",
que logo daría pe ao libro co mesmo título.
Unha
vez rematada a Guerra Civil estou na Universidade de Santiago de
Compostela Maxisterio, sen chegar a exercer. E tras casar instálase
en Pontevedra. Nesta cidade fundou en 1948 a colección Benito Soto.
En
1949 comezou a traballar como procurador en Vigo, e escribiu unha
biografía de Curros Enríquez. Fíxose colaborador habitual de
revistas e dirixiu para Galaxia a colección de poesía Salnés. No
ano 1954 publicou “O
soño asulagado”
e
en 1962 “Longa
noite de pedra”.
Esta
última esgotouse
en poucos días e tivo
unha grande repercusión.
Viaxou
a Caracas no ano 1966 e reuniuse con emigrantes, pero enfrontouse
cunha parte do galeguismo alí establecido, e dedicoulles un par de
anos máis tarde o poemario satírico Viaxe ao país
dos Ananos. O dito
poemario ten a súa continuación nos seguintes anos noutras obras
como Cantigas de escarnio e maldicir,
Paco Pixiñas,
Os autentes e
en Antipoemas.
No
ano 1973 estableceuse en Madrid onde se dedicou á actividade
cultural, literaria e xornalística. Nesta época publicou en 1973
Cimenterio
privado
e
en
1975
Onde o
mundo se chama Celanova.
Faleceu
en Vigo en 1979. En 1989 dedicáronlle o Día das Letras Galegas.
Ningún comentario:
Publicar un comentario